رساندن آب از سرچشمه ها به منازل تاریخچه ای بس طولانی دارد. در واقع انسان به محض یکجانشین شدن، نیاز وجود آب در نزدیک ترین محل به زندگی را حس کرد.

تاریخچه ی شیرآلات ساختمانی

بر اساس آنچه در پژوهش ها آمده ایرانیان در دوره ساسانیان اولین اقوامی بودند که لوله کشی آب از چشمها تا منازل را استفاده کردند. البته لوله ها و اتصالات سفالی که توسط ساروج آب بندی می شدند با آنچه امروزه به عنوان شیرآلات بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرد فاصله بسیاری داشت.

یونانیان و رومیان را می توان اولین گروهی دانست که لوله کشی هایی از سرب و شیرالاتی از فلز را تجربه کردند. بقایای شیرآلات و اتصالات طلا و نقره و سنگ مرمر از آن دوران هنوز موجود است.
شاید جالب باشد دانستن این موضوع که کمتر از ۸۰ سال پیش شیرآلات دو خروجی مجزا برای آب سرد و گرم داشتند. ظاهراً سوختن دست دانشجویی زیر خروجی آب گرم مایه و بهانه طراحی شیرهای مخلوط کلاسیک شد. شیر هایی با یک خروجی و امکان تنظیم میزان سرما و گرما به دلخواه. 

چرا نام شیر برای لوازم خروج آب انتخاب شد؟

دانستن دلیل اینکه چرا نام شیر را برای این خروجی آب برگزیده‌اند نیز خالی از لطف نیست. شیر در معماری نماد زندگی دوباره است. همچنین شیرها در پرستشگاه ها، قصرها و آرامگاه‌ها سمبل هایی از امنیت بودند. فواره ها و آب ریز ها نیز از این نشانه‌گذاری مستثنا نبودند.

اولین آبریز های فلزی که به ایران وارد شدند منقش به طرح شیر بودند و شاید جمله “شیر را ببند یا باز کن” برای اولین بار استفاده و در این نامگذاری تاثیرگذار بوده است.

رفته رفته تغییراتی در جنس و طراحی، ما را به آنچه اکنون از این صنعت می شناسیم رساند.

امروزه شیرآلات تنها وسایلی برای رساندن آب نیستند. بلکه به اجزای حذف ناشدنی از منزل یا محل کار تبدیل شده اند که گذشته از آسایش سهم بسزایی در ایجاد زیبایی بصری دارند.

منبع: shouan